ปัญชิกา วรรณชาติ ได้ศึกษาวิจัยหนังสือกวีนิพนธ์ “บ้านเก่า” เป็นวิทยานิพนธ์ ระดับปริญญาโท เสนอต่อมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี เมื่อปีการศึกษา 2550 สรุปไว้ในบทคัดย่อว่า “...กวีมีความสำนึกในความรับผิดชอบต่อสังคมที่จะกระตุ้นเตือนการพินิจพิจารณาและวิพากษ์วิจารณ์พฤติกรรมสังคม และตรวจสอบวิธีคิดที่ดำรงอยู่ ทั้งที่สืบต่อจากอดีตและสร้างใหม่ โดยเฉพาะค่านิยมหรือความเชื่อที่ทำให้เกิดความสับสนทางคุณค่า แสดงความเปลี่ยนแปรซึ่งเป็นปฏิปักษ์ต่อคุณค่าอันพึงประสงค์ โดยนำข้อบกพร่องที่

ประสิทธิผลในการสร้างสรรค์บทประพันธ์ที่สามารถสื่อความหมายที่มีคุณค่าทางปัญญาดังกล่าวนี้เกิดขึ้นได้ด้วยการใช้ประโยชน์จากขนบวรรณศิลป์ไทย คือการปรับใช้ฉันทลักษณ์เพื่อสื่อความหมายที่เหมาะกับบริบท ใช้ระดับภาษาในชีวิตประจำวันประสานกับคำทำเนียบกวีในรากวัฒนธรรมทางวรรณศิลป์ที่เทียบเคียงได้กับงานสมัยก่อน โวหารและสัญลักษณ์ รวมทั้งสร้างความประสานด้วยองค์ประกอบที่ขัดกันเพื่อสื่อสารความหมายซ่อนเร้น”[1]